Ik wilde dit weekend eigenlijk niet richting Ardennen gaan, maar omdat er sneeuw gevallen was (dat gebeurd zelfs daar niet zo heel vaak) koos ik voor wandelroute Croix des Fiancés met vertrek (en aankomst) in Hockai (een gehucht van Francorchamps en dat is geen deelgemeente van Spa, maar wel van Stavelot). Dat was tenminste de bedoeling, het liep wel enigszins anders …
Gegevens:
Afstand: 14,85 km. – als ik de route volledig had kunnen volgen zou ik (volgens de kaart) 13,5 km. gewandeld moeten hebben.
Bewegwijzerd? Ja, met een groene ruit. Op minstens twee plaatsen ontbreekt ze echter ofwel zat ze achter de struiken of onder de sneeuw verstopt. Waar ik de route niet meer kon volgen (zie verder), heb ik een route geïmproviseerd en die was niet bewegwijzerd.
"Bron": wandelkaart Pays des Sources carte Nord Spa – Theux – Jalhay van het NGI en het Maison du Tourisme de Pays des Souces. Je kan de (bedoelde) route (met GPS-track) ook terugvinden op Randobel.
Start- en eindpunt: bij het kerkje van Hockai, Rue Abbé Dossogne (bij de Chemin du Grand Biseû). Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: Hockai wordt alleen maar aangedaan door TEC-lijn 751 en dat is een schoollijn. Een alternatief dat wel een behoorlijke aanlooproute nodig maakt, is vertrekken bij Baraque Michel (lijnen 390 en 394, ook in het weekend en op feestdagen).
Aard van de wegen: het eerste stukje in Hockai en het langere laatste deel langs de verbindingsweg is verhard, net zoals in de vallei van de Hoëgne (?), voor de rest onverharde wegen en paden die soms erg modderig zijn (onder de sneeuw) en uiteraard enkele plankenpaden; heuvelachtig zonder echt steile stukken en veel vals plat.
Indrukken over de route/het landschap:
Na de laatste huizen van Hockai volgde ik een smal pad door de rand van de smalle bosstrook langs de voormalige spoorlijn 44. Na nog een laatste huis aan de bosrand stak ik de Hoëgne over en ging het dieper het bos in. Het eerste deel door het bos volgde ik La Vecquée een oude Gallo-Romeinse weg die grotendeels min of meer kaarsrecht door het bos loopt. In de buurt van het Croix des Fiancés verliet ik de oude weg. Bij de Rau de Herbôfaye ging het mis: volgens de kaart en de GPS-track zou ik linksaf moeten net voor het beekje. Maar daar was geen pad te bespeuren en er stond geen wegwijzer (terwijl de bewegwijzering tot daar perfect was). Na even twijfelen en in de war gebracht te zijn door de groenerechthoekroute die rechtdoor ging, koos ik voor rechtdoor. Maar omdat ik zo toch wel erg ver uit de 
goede richting geraakte, improviseerde ik een route die me via brandgangen en brede boswegen toch weer op het goede spoor bracht bij de Rau de Herbôfaye. De vallei van dat beekje volgde ik een tijdje, en niet zover voorbij de monding ervan in de Hoëgne ging het opnieuw mis: zowel kaart als GPS-track stuurden me linksaf, maar er stond opnieuw geen wegwijzer en er was weer geen pad te bespeuren. Ik dacht: "Ik laat me niet opnieuw vangen" en stapte het onzichtbare of ondergesneeuwde pad op. Dat liep dood op de Hoëgne en er was geen brug, noch een doorwaadbare plaats en ze was te breed om erover te springen. Ik hoopte wat verder stroomafwaarts te kunnen oversteken, maar toen dat niet ging, improviseerde ik een route. Die bracht me door het bos over een verharde weg. Na het oversteken van de Hoëgne (via een brug) was ik die verharde weg beu. Ik meende op mijn GPS een pad te zien dat me terug op de voorziene route zou brengen. Maar wat aanvankelijk ook echt een pad leek, bleek dat toch niet (meer?) te zijn. Koppig als ik soms ben, weigerde ik van terug te keren: ik stapte tussen de bomen door (gelukkig was er niet te veel ondergroei, wel was het soms drassig) tot ik uiteindelijk weer een echt pad bereikte en gelijk ook de route. Via een vrij avontuurlijk pad (sneeuw, modder, omgevallen bomen, stenen) kwam ik op een breder pad (nog steeds veel modder) en uiteindelijk op de verharde verbindingsweg die me terug naar Hockai bracht.
Conclusie:
****. Ondanks het feit dat ik de route slechts deels kon volgen, is het toch een prachtroute. De sneeuw zal daarin zeker een rol gespeeld hebben, maar ik vermoed dat het in de zomer ook heel mooi moet zijn.