Ik ging deze keer richting Belgische Eifel, meer bepaald naar Sankt Vith waar ik de route Antoniusbaum volgde.
Gegevens:
Afstand: 16,82 km. Volgens de kaart is de route 15 km. Ik vertrok wel niet op de route zelf maar een 200-tal meter er vanaf, maar ik sneed op het laatste ook een kort stukje af.
Bewegwijzerd? Ja, met een groene rechthoek; soms aangebracht op een houten pijl met de benaming Antoniusbaum. De bewegwijzering is grotendeels uitstekend, maar ze lijkt volledig te ontbreken in het centrum van Sankt Vith. Gelukkig is het routeverloop daar vrij duidelijk en goed te volgen op de kaart.
"Bron": wandelkaart St. Vitherland & Oberes Ameltal van het NGI en de regionale toeristische dienst.
Start- en eindpunt: er is – als ik het goed heb – geen officieel startpunt. Ik startte bij het cultureel centrum Triangel omdat parkeren daar gratis is – het parkeerterrein ligt op ongeveer 200 meter van de route, Vennbahnstraße 2 (staat naar verluidt niet in ieder GPS-systeem, dan ingeven: Am Stellwerk 2) in Sankt Vith. Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: Sankt Vith wordt bediend door TEC-lijnen 394, 395, 398, 400, 401, 402, 406, 495, 496, 747, 748, 848 en 948 (slechts enkele rijden min of meer regelmatig, de rest zijn spits- en/of schoollijnen). De halte Sankt Vith An den Linden ligt ongeveer op de route.
Aard van de wegen: heuvelachtig; grotendeels verhard (minstens 75% schat ik).
Indrukken over de route/het landschap:
Het eerste stuk van de route wandelde ik door het saaie centrum van Sankt Vith (de saaiheid is wellicht mee te wijten aan de 2de wereldoorlog). Dat de wegen die ik volgde waren daarenboven nog eens nogal druk. Vervolgens ging de route tussen weilanden met hier en daar wat ruigte, bosjes, bomenrijen, hagen en ook een klein gehucht (Am Stein?) tot ik het dorp Wallerode bereikte. 
Voorbij Wallerode gingen de weilanden nog even door, maar daarna stapte ik geruime tijd langs en door de rand van het Walleroder Wald, langs de vallei van een beekje (de Kleingeißertbach?). Even ging het wat dieper het bos in en daarna volgt de route de vallei van de Geißertbach (?) die een grote open plek in het woud vormt. Na het oversteken van de N626 en de daarlangs liggende Eiterbach ging ik geruime tijd dieper het bos in, het Sankt Vitherwald deze keer. Hier passeerde ik ook de Antoniusbaum waarnaar de route vernoemd is. Ik kwam daar ook al eens voorbij enkele jaren (?) geleden op een wandeling vanuit Lommersweiler. Het bos werd even onderbroken voor wat weiland en enkele boerderijen. Na nog een stuk bos bereikte ik opnieuw de bebouwde kom van Sankt Vith en de N626. Het laatste stuk duurde toch net wat te lang.
Conclusie:
**. Pluspunten: redelijk wat afwisseling (weiland, bos, mooie valleitjes) en redelijk rustig. Minpunten: veel te veel verharde weg, het te lange stuk door het saaie centrum van St. Vith, de ontbrekende bewegwijzering in datzelfde centrum.