Deze keer koos ik voor een route op het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, meer bepaald in en rond Gelrode en Wezemaal.
Gegevens:
Afstand: 16,8 km.
Bewegwijzerd? Ja, volgens het knooppuntensysteem. Opmerking over de bewegwijzering: over het algemeen is die goed tot uitstekend, maar enkele keren zijn de bordjes toch wat ongelukkig geplaatst.
"Bron": kaart Wandelnetwerk Hagelandse Heuvels van Toerisme Vlaams-Brabant.
Start- en eindpunt: bij de Moedermeule, Hondsheuvel 3 in Gelrode (Aarschot). Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: de dichtstbijzijnde bushalte (op bijna 500 meter) is Gelrode Donkerstraat en die wordt bediend door belbus 707 en 708. Verderop (op ruim 600 meter van de molen) ligt er de halte Gelrode Statiestraat en die wordt ook door de reguliere buslijnen 334 en 335 bediend, zij het alleen door de week.
Aard van de wegen: heuvelachtig, met enkele steile stukken, maar ook met enkele vlakkere stukken; ik schat dat net niet de helft van mijn route verhard was. Op de kaart staan de onverharde wegen in een andere kleur aangeduid, maar dat klopte twee keer niet helemaal, met name tussen knooppunt 66 en 72 (zou volledig onverhard zijn, maar is deels verhard) en tussen knooppunt 704 en 79, en mogelijk vergeet ik nog wel iets.
Verslag:
Mijn route (knooppuntnummers): 7 – 71 – 64 – 61 – 6 – 62 – 63 – 65 – 66 – 72 – 76 – 77 – 78 – 704 – 79 – 73 – 7.
Mijn vertrekpunt lag bij de Moedermeule, een windmolen waarrond een horecazaak gegroeid is. Deze molen ligt aan de rand van Gelrode zodat ik al vlug tussen de akkers, fruitplantages en het struikgewas wandelde. Na een ommetje door een woonstraat (niet te vermijden?) belandde ik in natuurreservaat De Wijngaardberg. Dit ligt op een zogenaamde diestiaanheuvel, een getuigenheuvel die een versteende zandbank is (in heel erg lang vervlogen tijden reikte de zee immers tot daar). Het natuurgebied zelf is een bos met open plekken (o.a. open gehouden door schapen). Aan de rand zijn er fruitplantages en hooilanden. Voorbij een reusachtig Christusbeeld begon ik aan de afdaling naar Wezemaal. Daar was net een loopwedstrijd bezig zodat het er vrij druk was. De route bracht me ondermeer langs de mooie kerk en verder langs de pastorie. Gelukkig duurt de doortocht door het dorp (en het parcours van de wedstrijd) niet te lang. Door de velden ging het opnieuw naar de Wijngaardberg. Een steile klim met trapjes (soms letterlijk) bracht me opnieuw naar de top. Op de heuvel werd en wordt nu opnieuw aan wijnbouw gedaan. Er werd een nu beschermde stenen
muur (van de plaatselijke ijzerzandsteen) gebouwd om de wijnranken te beschermen tegen de noordenwind. Voor ik die muur bereikte kon ik ook nog genieten van enkele mooie panorama's over de omgeving. De route gaat een tijd over de heuvel, grotendeels door het bos (met open plekken) en daalt dan af naar de vallei. Ik wandelde tussen velden, wijngaarden en/of andere fruitplantages, stuikgewas en bosjes. Er volgt dan een vervelend stuk weg langs de E314-snelweg. Via een holle weg verliet ik het geraas van de snelweg. Tussen de velden en de verspreide bebouwing door kwam ik in een volgende holle weg die me naar het centrum van Gelrode bracht. Over de doortocht in het dorp valt niet veel te vertellen. De bebouwde kom gaat over in tussen landbouwgrond verspreide bebouwing. En dat gaat dan weer over in een gehucht. Kortom, dit routedeel was niet echt boeiend te noemen. Een klim bracht me naar de Liedeberg waar ik weer in het bos terechtkwam. Na een kort intermezzo tussen de huizen kwam ik op de Eikelberg (gelegen op dezelfde heuvelrug). Een afdaling bracht me terug naar de bewoonde wereld van Gelrode. De route gaat vanaf dan grotendeels tussen de huizen door. Gelukkig zijn er wel nog twee stukken over kleinere, onverharde paden. Uiteindelijk kwam ik opnieuw bij de Moedermeule uit.
Conclusie:
***. Een afwisselende route (bos, wijngaarden, velden) met veel relatief rustige stukken. Iets te veel verharde weg en te veel langere stukken door de bewoonde wereld zorgen ervoor dat er geen 4de * komt.