Omdat ik oudejaarsavond niet echt gevierd had, was ik vanmorgen relatief vroeg (voor een enkele vrije dag toch) wakker zodat ik zeker tijd genoeg had voor mijn eerste wandeling van het jaar. Die bracht me nog eens naar de Ardennen of beter in dit geval, de Belgische Eifel, meer bepaald naar het dorp Schönberg, een deelgemeente van St.-Vith. Ik combineerde de routes Grenzweg (voor het gemak verderop route 1) en Bolscheider Kreuz (route 2).
Gegevens:
Afstand: 15,39 km. Volgens de kaart zouden beide routes 6 km. lang moeten zijn, samen dus 12 km. Dat klopt niet volgens mijn gegevens. Ik kom in totaal aan iets meer dan 15 km., waarbij route 1 ongeveer 8 km. lang is en route 2 ongeveer 7 km.
Bewegwijzerd? Ja, route 1 met een rode ruit en route 2 met een groen +-teken. De bewegwijzering is over het algemeen heel goed, behalve op het laatste deel en dat geldt voor beide routes. En op beide routes zijn er een of twee plekken waar een pijltje meer gemogen had.
"Bron": wandelkaart St. Vither Land & Oberes Ameltal van het NGI i.s.m. de regionale en plaatselijke toeristische diensten.
Start- en eindpunt: bij de kerk van Schönberg, König Bauduin-Platz. Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: zo te zien alleen met de spits-/schoollijnen 401 en 402.
Aard van de wegen: heuvelachtig met vooral op route 2 enkele behoorlijk steile stukken; route 1 is (naar ruwe schatting) voor ½ tot 2/3 verhard (pas na meer dan 4 km. krijg je het eerste niet verharde stuk onder je voeten), route 2 is (ook weer naar heel ruwe schatting) voor ongeveer 1/3 verhard. Hou rekening met modder na/tijdens regenweer of dooi.
Verslag:
Route 1 klimt het dorp uit via de N695. Eerst wandelde ik vooral tussen de huizen, al passeerde ik ook een Mariagrot (?). Na de laatste huizen gaat de route (en de N695 – die gelukkig nogal rustig is want de berm is heel smal) verder door de bosrand. Er volgt even een open stuk (vooral weiland) zodat ik een uitzicht had over de omgeving, maar daarna gaat het dieper het bos in. Na ongeveer twee kilometer verliet ik eindelijk de N695, al houdt het asfalt nog niet op. Ik wandelde verder over een verharde bosweg. Het is een afwisselend bos, dus niet van die eindeloze sparren- of dennenbossen zoals je die wel vaker ziet in de Ardennen. Na meer dan vier kilometer kreeg ik eindelijk een onverhard stuk voor de voeten. De route gaat een hele tijd door het bos, o.a. langs de vallei van een klein beekje. Na een kort stuk tussen de weilanden en langs de rand van de bebouwde kom volgt nog een eind door het bos. Het laatste deel is hetzelfde als het eerste en dat loopt tussen de huizen door naar de kerk.
Voor ik echter de kerk bereikte, ging ik over op route 2. Ook die begint klimmend, met een heel steile klim zelfs. In tegenstelling tot de eerste route liet ik nu veel vlugger de verharde weg achter me. Eerst wandel ik even door een bosje, maar daarna volgt een traject dat me vooral tussen weilanden door naar het gehucht Amelscheid brengt. Na een ommetje door dit plaatsje, liep ik eerst door landbouwgebied (ook nu weer hoofdzakelijk weiland). Hier zijn er mooie uitzichten over de omgeving. Daarna gaat de route het bos in. Gedurende geruime tijd stap ik door het bos. Na het verlaten van het bos wandel ik door een wat meer open landschap aan de rand van de Ourvallei. Nog een stuk verder komt de route weer tussen de huizen om bij de dorpskerk te eindigen.
Conclusie:
***. Dit was een mooie, rustige wandeling, ideaal om het jaar mee te beginnen. Vooral wegens iets te veel asfalt op de 1ste route (bovendien een – weliswaar rustige – doorgaande weg) geef ik niet mijn maximale score.