Een wandeling zou een mooie manier zijn om mijn vakantie (een staycation) te beëindigen. Ik las op de website van RivierPark Maasvallei dat de eerste wandelkaart van een gebied aan de Nederlandse kant van de Grensmaas klaar was. Ik ging ervan uit dat dat betekende dat er bij de startpunten infoborden zouden staan en dat er routes bewegwijzerd zouden zijn. Dat bleek niet zo te zijn. Gelukkig had ik een reserveplan, een wandeling van de Wandelgids Zuid-Limburg, maar ook dat ging niet helemaal zoals ik het wilde: door een nukkige printer kon ik de routebeschrijving niet afdrukken en moest ik het dus doen met de GPS-track. Daardoor stapte ik de route in de verkeerde richting (waardoor ik het mooiste stuk in het begin voor de voeten kreeg; ik had het liever omgekeerd gehad).
Gegevens:
Afstand: 11,23 km. Volgens mijn bron is de route 9,6 km, maar ik ben enkele keren licht afgeweken van de route (dichter naar de Maas) en op een punt heb ik – ondanks de GPS-track – even moeten zoeken.
Bewegwijzerd? Nee.
"Bron": website Wandelgids Zuid-Limburg, daar vind je een routebeschrijving, een kaartje en de GPS-track.
Start- en eindpunt: het officiële startpunt ligt bij een café in de Kerkstraat, maar ik startte op het parkeerterrein aan de Middenstraat (vlakbij het kasteel) in Borgharen. Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: de dichtstbijzijnde bushalte is Borgharen Middenstraat, bediend door lijn 9 van Veolia Limburg.
Aard van de wegen: vlak, met uitzondering van enkele dijken; de eerste helft van de route gaat grotendeels (maar niet helemaal) over onverharde paden, de tweede helft gaat zo goed als volledig over verharde wegen.
Indrukken over de route/het landschap:
Zoals ik al schreef wandelde ik de route in de omgekeerde volgorde. Ik zou aanraden dat niet te doen, het lijkt me leuker de mooiste stukken aan het einde te hebben. Maar goed, van bij het kasteel stapte ik in de richting van de Maas. Gedurende geruime tijd leidde de route me door de uiterwaarden van de Maas. Je kan en mag hier struinen, dus van de paden afwijken. Bij hoge waterstanden is dat uiteraard niet mogelijk. Dit is een gebied op sommige delen nu vol bloeiende planten staat, maar er groeien ook bomen (boompjes) en delen zijn ook nog vrij kaal. Door overstromingen en begrazing (en wellicht ook door bevers) is dit gebied voortdurend in verandering. Bovendien zijn er in een vrij recent verleden nog herinrichtingswerken geweest (verder stroomopwaarts is men daar trouwens nog mee bezig). 
Die werkzaamheden hielden o.a. in dat men de rivier meer ruimte heeft gegeven door o.a. de uiterwaarden deels af te graven, iets wat de kans op overstromingen van bebouwde gebieden vermindert. Bij Itteren slingert de route eerst langs en door de rand van het dorp, over paden die tussen en achter de huizen door lopen. In het begin wandelde ik nog vooral over de Maasdijk, maar verderop verliet ik de rivier en vervolgde ik mijn weg afwisselend tussen weilanden en huizen. Na een wat langer traject tussen de huizen kwam ik in een gebied met vooral velden en wat verder kwam ik uit bij het Julianakanaal. Na wat zoekwerk bereikte ik de kanaaloever die ik volgde tot bij de Beatrixhaven. Hier versperde een bedrijf op de oever de weg; het weggetje (of pad) maakte een boog rond dat bedrijf, langs de rand van een vrij uitgestrekte landbouwzone (akkers) en een grote populierenaanplanting. Hierna mocht ik opnieuw even over de oever van het kanaal wandelen. Dat werd gevolgd door weer een doortocht door het landbouwgebied (al was er ook een klein bosje). Het allerlaatste deel van de route voerde me door het centrum van Borgharen, via het mooie kasteel, terug naar mijn beginpunt.
Conclusie:
6/10. Het eerste deel van de route (of het laatste als je ze in de juiste richting volgt) is mooi (misschien wat minder in de winter?), maar de rest is maar gewoontjes tot soms zelfs ronduit saai.