Om mijn vakantie af te sluiten wilde ik nog een wandeling maken. Ik koos voor een korte wandeling die ik deels (?) zes of zeven jaar geleden al maakte, rond Vrijhern, een gehucht van St.-Huibrechts-Hern en dat is dan weer een deelgemeente van Hoeselt. Ik combineerde de rode route met het grootste deel van de blauwe.
Gegevens:
Afstand: 11,42 km. De rode route is 8 km. lang, de blauwe 4. Vermits ik een deel van de blauwe route niet aflegde (het minst interessante en dat zou ik anders dubbel moeten afleggen) zou dat redelijk juist moeten zijn.
Bewegwijzerd? Ja, een route met een rode driehoek, de andere met een blauwe ruit.
"Bron": wandelkaart Landschapswandeling Vrijhern (Natuur rond de kluis) van het Regionaal Landschap Haspengouw. De route is ook terug te vinden op de website Wandelen in Limburg.
Start- en eindpunt: bij de Kluis van Vrijhern, Kluisstraat in Hoeselt. Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: de dichtstbijzijnde (het dichtst bij de route) bushaltes zijn Hoeselt Metser en Riksingen Dreef, bediend door lijn 10 van De Lijn.
Aard van de wegen: heuvelachtig zonder echt steile stukken; een afwisseling van verharde wegen (vooral fietsroutenetwerkwegen en verkavelingswegen, rustig dus) (na felle regen kunnen die her en der ook modderig zijn wegens erosie!) en onverharde wegen en paden (kunnen soms nogal modderig zijn en op de graspaden kan het gras – dat nu pas gemaaid was – redelijk lang worden), met ook wel enkele korte stukken plankenpad.
Verslag:
Van op de parking wandelde ik in de richting van de bebouwing. Na een relatief kort stuk tussen de huizen, eerst door een woonstraat en daarna even langs de lintbebouwing langs de N730, ging het via een holle weg naar de velden. Vervolgens wandelde ik een hele tijd door de velden (mooie uitzichten in het begin) en ook wel langs een fruitplantage. Een mooi door hagen omzoomd pad bracht me tot aan de rand van een uitloper van het Wijngaardbos. Wat verder, na nog even wat velden gezien te hebben, ging ik het mooie Wijngaardbos in. Dit is een hellingbos met enkele bronnen – al is het natuurgebied meer dan alleen het bos (maar ik maakte vooral kennis met het bos). Ik stapte dwars door het bos en kwam aan de andere kant weer in het uitgestrekte Haspengouwse landbouwgebied. Tussen de velden door ging het naar de vallei van de 's Herenelderenbeek, een zijbeek van de Demer. De route gaat langs de rand van die vallei. De vallei zelf bestaat zo te zien uit ruigte, struikgewas, bosjes en populierenaanplantingen. 
Daarna ging ik verder eerst over bredere wegen tussen de velden en dan over een heel mooi (grotendeels hol) pad. Zo kwam ik weer bij het Wijngaardbos. Ik vervolgde mijn weg tussen veld en bos en een verderop alleen tussen velden, al zijn er gelukkig ook wel wat bomen en struiken te zien. Door een tunneltje kwam ik aan de overkant van de N730. Aan de overkant begon ik aan de blauwe route. Die voerde me eerst tussen velden, fruitplantages en weilanden. Wat verder bereikte ik natuurgebied Steenbroek. Ook dit is weer een vochtig gebied met bronnen en er is een hellingbos, maar er is eveneens een fructuarium of museumboomgaard. Ik kwam hier ook langs mooie hagen en houtkanten. Na een kort ommetje door de bebouwde kom van St.-Huibrechts-Hern vervolgde ik mijn weg tussen de velden en langs de rand van natuurgebied Steenbroek. Even wandelde ik door de redelijk verspreide bebouwing van Vrijhern, met tussendoor nog weilanden. Dan stapte ik verder in een landschap van weilanden, enkele hagen en populierenaanplantingen. Na een kort stukje door een bosje (uiteraard op een helling) kwam ik bij de Kluis van Vrijhern, een voormalige (?) kluizenarij en een bedevaartsoord. Vanaf daar was het nog een kort stukje tot aan mijn eindpunt.
Enkele dierenwaarnemingen: buiten wat ongetwijfeld ingangen van dassenburchten waren, zag ik een veldleeuwerik (al ben ik niet 100% zeker, daar ging het wat vlug voor) en een boomklever.
Conclusie:
***. Er zitten erg mooie stukken natuur in deze rustige route (Wijngaardbos, Steenbroek), maar het landbouwgebied wordt hier en daar wat saai na een tijd en er zit iets te veel verharde weg in om goed te zijn, vandaar slechts drie sterren.