Op deze vrije dag trok ik nog eens richting Ardennen. Ik koos voor de route "Au Pays du Négus" in en vooral rond Mont, een gehucht van Bevercé in de gemeente Malmedy. Het zou een korte wandeling van ongeveer 12 km. moeten worden …
Gegevens:
Afstand: 15,97 km. en geen 12 zoals op de kaart (en op Randobel) staat; hierdoor wandelde ik de laatste – soms mooie – kilometers in het donker.
Bewegwijzerd? Ja, met een geel +-teken (waar nodig aangevuld met pijltjes). De bewegwijzering was uitstekend.
"Bron": wandelkaart Au Pied des Fagnes van het NGI en de regionale toeristische dienst – de wandeling staat ook op de wandelkaart Hautes Fagnes/Hohes Venn.
Start- en eindpunt: bij de Auberge de la Fagne, bij het kruispunt van de Route de la Baraque Michel en de Route de l'Ancienne Douane in Bevercé-Mont, gemeente Malmedy. Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: heel beperkt, TEC-lijn 397 (van maandag tot zaterdag, slechts enkele ritten), halte Mont Hôtel de la Fagne.
Aard van de wegen: grotendeels lichtgolvend (de Ardennen is nu eenmaal een plateau), met wat steilere hellingen van en naar de (beek)valleien; grotendeels onverhard (en vaak erg modderig, met soms uitstekende boomwortels, stenen), maar ook wel (uiteraard) knuppelpaden (soms verzakt, soms glad) en ook wel enkele stukken asfalt, waaronder een iets te lang stuk langs de weg van Hockai naar Mont (vrij veel verkeer en een smalle berm).
Verslag:
De route gaat eerst langs enkele verspreide huizen en vervolgens tussen weilanden (soms verruigd) en bossen (of bosjes). Na een wat langer stuk door het bos kwam ik bij het beekje Rau du Trô Maret. Aan de overkant van de beek kwam ik in een veengebied. Ik wandelde door en daarna langs de rand van het veengebied (tussen veen en bos). Dat wordt gevolgd door een langer traject door het bos, soms wel even langs de rand van het veen. Na een hele tijd kwam ik bij een mooie veenbeek.
Die volgde ik een hele tijd stroomafwaarts, in het begin nog tussen rotsen door. Wat verder wordt het landschap wat meer open (overgang tussen bos en veen). Daarna wandelde ik weer een hele tijd door het bos, al zag ik steeds minder en minder van de omgeving door de invallende duisternis (en foto's maken lukte vanaf een bepaald moment al helemaal niet meer door het gebrek aan licht). Ik kwam ook opnieuw langs de Rau du Trô Maret. Het laatste deel van de route gaat weer tussen een afwisseling van weilanden, bossen (en bosjes) en de verspreide bebouwing van Mont.
Conclusie:
****. Een schitterende wandeling met mooie uitzichten, bos, veen, beekjes, weinig asfalt en heel weinig bebouwing. Twee minpunten: (1) de werkelijke afstand is beduidend langer dan "beloofd", wat op zich niet zo erg is, maar wel als je wat laat op de dag vertrekt … (2) Ik heb wat te veel zwerfvuil gezien en zelfs echte sluikstorten.