Soms schaf ik mij wandelkaarten of –gidsen aan die een hele tijd in mijn "nog te gebruiken"-stapel blijven liggen (soms zelfs jaren). Maar de wandelkaart van Le Syndicat d'Initiative de l'Ourthe Supérieure heeft die stapel zelfs niet gehaald. De dag nadat de postbode ze in de brievenbus stopte, werd ze voor het eerst – en zoals het er nu naar uitziet niet voor het laatst – gebruikt. Ik koos voor de combinatie van twee routes in en rond Engreux (een gehucht van Mabompré en dat is op zijn beurt een deelgemeente van Houffalize), met name route nr. 2 "Confluent des deux Ourthes" en route nr. 14 "Ozes Basses".
Gegevens:
Afstand: 15,7 km.
Bewegwijzerd? Ja, heel goed zelfs, route 2 met een rode (liggende) rechthoek en het nummer 2 en route 14 met een rode ruit en het nummer 14.
"Bron": Carte des Promenades van het Syndicat d'Initiative de l'Ourthe Supérieure.
Start- en eindpunt: bij het kerkje van Engreux, alle straten in het gehucht heten ook Engreux … Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: in Engreux komen er – heel beperkt – alleen school- en/of spitsbussen van de TEC en de Telbus, TEC-versie van de belbus (alleen van maandag tot vrijdag tussen 9 en 17 uur) …
Aard van de wegen: bijna geen vlakke stukken met op route 2 enkele heel steile stukken; verharde wegen in en rond Engreux en op route 14 ook nog tussendoor een stuk, voor de rest onverharde (nu dus soms erg modderig) wegen en paden die op route 2 langs de Ourthe soms technisch al wat moeilijker zijn (uitstekende boomwortels, kleine rotsen waar je over moet klauteren, enz.).
Verslag:
Ik begon met route 2. Vrij vlug had ik het kleine centrum van Engreux verlaten. Daarna wandelde ik tussen weilanden, velden en ook nog wel enkele verspreide huizen door. Vervolgens bereikte ik het bos. In het bos begon ik aan de lange en soms steile afdaling naar de Ourthevallei. Dat wordt gevolgd door een lang en heel mooi traject langs de Ourthe Occidentale (de Westelijke Ourthe dus). Het pad golft: nu eens stapte ik vlak langs de gezwollen rivier (nog een beetje meer water en het pad zou overstroomd zijn), met op veel bomen knaagsporen van bevers. (De streek van Houffalize is de streek in België – of een van de streken – waar de bever met succes gereïntroduceerd is. Op de kleinere beken in de omgeving, bijvoorbeeld rond Achouffe en Wibrin, kan je mooie beverdammen zien.) Bij de samenvloeiing van de twee Ourthes is er een centrum van ADEPS (de Franstalige tegenhanger van het BLOSO) en dat centrum onttrekt de samenvloeiing aan het oog. Omdat er iets stond in de aard van "propriété privée" (en omdat ik het laatste deel van mijn 2de route niet in complete duisternis wilde afleggen), ben ik niet gaan kijken naar die samenvloeiing. Daarna gaat de route verder langs de Ourthe Orientale (de Oostelijke Ourthe dus). Dit traject is wat minder spectaculair – de vallei is wat breder – maar zeker ook de moeite. Na een lange klim, eerst door al dan niet kaalgeslagen bos en dan tussen weilanden en velden, kwam ik weer bij de eerste huizen van Engreux en wat verder weer bij de kerk.
Ik vervolgde mijn tocht met route 14. Die route bracht me helemaal door de bebouwde kom van het plaatsje (met enkele mooie huizen). Daarna wandelde ik verder door een afwisselend landschap van weilanden, enkele akkers, bossen (of bosjes eigenlijk) en bosranden. Op de meer open stukken kreeg ik – ondanks het weer en de langzaam invallende duisternis – mooie uitzichten over de omgeving. Het laatste stuk is hetzelfde als het eerste stuk en zo kwam ik weer uit bij de kerk van Engreux.
Conclusie:
****. Route 2 hoort echt wel bij de mooiste routes die ik dit jaar volgde: bos, mooie uitzichten (ondanks de regen en de lage bewolking), een rivier, rotsen, een mooi dorpje). Route 14 is niet zo spectaculair, maar er zijn mooie uitzichten en het is een afwisselende route (bosjes, weiland). Beide routes zijn bovendien nogal rustig.