Vandaag wilde ik nog eens een van de Originele wandelingen in België proberen, met name de route "Oude steengroeven langs de Amblève" in (en rond Aywaille). Het is niet helemaal gegaan zoals gepland …
Gegevens:
Afstand: ik wandelde uiteindelijk 16,07 km; de voorziene route zou 20 km lang zijn.
Bewegwijzerd? Nee.
"Bron": website Originele wandelingen in België, daar vind je een kaartje, de routebeschrijving en deze keer niet de GPS-track of –route, maar wel een heleboel waypoints (wat het voor mij toch wat moeilijker maakte).
Start- en eindpunt: ik startte en eindigde bij het station van Aywaille; volgens de beschrijving is het begin- en eindpunt het centrum van Aywaille (zonder verdere details). Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: ik kwam zelf met de trein; station Aywaille wordt bediend door de IC-trein Liers – Luik – Gouvy – Luxemburg, maar die rijdt slechts een keer per twee uur. Daarnaast rijden de volgende TEC-bussen vrij geregeld van en naar Aywaille (halte Gare SNCB): 65 (dagelijks; goed alternatief voor de laagfrequente trein), 142 (dagelijks, maar slechts 2 ritten per richting op zon- en feestdagen) en 727. Voor het overige wordt Aywaille ook nog aangedaan door enkele (school)spitslijnen (met af en toe een heen- en terugrit op zaterdag).
Aard van de wegen: grotendeels sterk heuvelachtig met enkele heel steile stukken; grotendeels onverhard, behalve in het centrum van Aywaille en in Florzé. De onverharde stukken kunnen erg modderig zijn, maar er zijn ook rotsachtige stukken bij en een steile afdaling over losse stenen was er ook bij; daar kwamen dan nog enkele paden met lang gras, deels overwoekerde stukken en een stuk min of meer dwars door het bos bij om het geheel te vervolledigen.
Indrukken over de route/het landschap:
Vrij vlug na het vertrek kreeg ik een steile trap voorgeschoteld. Zo kwam ik in het bos terecht, een bos dat (deels?) het arboretum van Aywaille vormt. Een foute interpretatie van de routebeschrijving zorgde al snel voor een eerste wegvergissing. Het duurde een tijdje eer ik het door had en nog wat langer vooraleer ik weer op het juiste spoor zat (en nog wat verder merkte ik dat ik gewoon een deel van de route afgesneden had …). Maar het was een mooi bos, de vogeltjes floten en het regende niet … Het bos werd af en toe afgewisseld met bosrand en ik kwam ook langs rotsen en door de ruïnes van kasteel (?) Vieux Jardin. Na een doortocht langs de bebouwing (Dieupart) en de oversteek van de Amblève bereikte ik de rand van het natuurreservaat Heid des Gattes. Dat mooie en deels beboste reservaat ligt op de rechteroever van de Amblève en dat betekende dus klimmen, heel steil klimmen. Ik wandelde er door bos, over en langs grasland en over de terril van de oude steengroeve (eerst heel steil omhoog, dan een prachtig pad over de kam met mooie uitzichten en vervolgens heel steil naar onder over losse stenen). De voormalige steengroeve Goiveux maakt ook deel uit van het natuurreservaat. 
Waar ik precies het natuurreservaat verliet, weet ik niet. In ieder geval stapte ik nog geruime tijd door het bos, weer langs een van de vele verlaten steengroeves, even langs een weiland. Ik stak ook een snelstromend beekje over en wat verder ging de route rond de Roche Sanglante. Na nog wat bos kwam ik in een landbouwgebied en een stuk verder in het mooie dorp Florzé (deelgemeente van Sprimont). Voorbij het plaatselijke kasteel volgde nog wat open land en daarna kwam ik weer ik het (deels kaalgeslagen) bos. Door die kaalslag miste ik (vermoedelijk) het voorziene pad. Maar omdat ik twee jaar geleden al eens in deze omgeving wandelde (zij het in de andere richting) en ik goed op mijn digitale kaart keek, kon ik mij toch zonder te veel omwegen een weg banen naar het volgende waypoint bij de ruïne van het Château d'Emblève. In tegenstelling tot de vorige ruïne op de route, is hier nog vrij goed te zien dat het hier om een kasteel ging. Bij deze ruïnes interpreteerde ik de route echter weer fout. Omdat mijn schema vrij krap was (de trein gaat maar om de twee uur en een trein later nemen zou betekenen dat ik pas rond half tien thuis zou zijn), gaf ik het op. Uit mijn herinnering van twee jaar geleden wist ik de min of meer kortste weg naar het station terug te vinden. Die weg bracht me via het bos naar het gehucht Emblève, een gehucht dat min of meer vergroeid is met het centrum van Aywaille dat ik niet zoveel later bereikte.
Conclusie:
10/10, deze score geldt vooral voor het deel van de route dat ik wel aflegde, maar toch ook nog wel voor de terugtocht naar Aywaille. Het is een heel afwisselende en zowel fysiek als technisch uitdagende wandeling (voor zover ik ze aflegde natuurlijk). Er zijn ook enkele prachtige panorama's te bewonderen.