Vandaag was het nog eens tijd voor een Ardennenwandeling, al was het op het randje van de Ardennen (eigenlijk op de overgang van de Ardennen en Belgisch Lotharingen). Ook deze keer koos ik weer voor een van de Originele Wandelingen in België, meer bepaald de route Het Woud van Anlier met vertrek en aankomst in de buurt van Heinstert, een gehucht van Nobressart en dat is dan weer een deelgemeente van Attert (niet zo ver van het bekendere Martelange).
Gegevens:
Afstand: 20,7 km. Mijn bron heeft het over 19 km.; de extra afstand is voor een deel toe te schrijven aan twee of drie vrij korte wegvergissingen en de rest wellicht aan GPS-afwijkingen.
Bewegwijzerd? Nee, maar de eerste km. en de laatste vijf (ongeveer) volg je wel GR151 en de bewegwijzerde route Gaume Buissonière.
"Bron": Originele Wandelingen in België. Hier vind je de GPS-track, een routebeschrijving en een kaartje.
Start- en eindpunt: een kleine parkeerplaats langs de weg van Heinstert naar Vlessart (Route de l'Ermitage). Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: de dichtstbijzijnde bushaltes bevinden zich zo te zien in de dorpen Heinstert en Vlessart, maar deze haltes worden heel erg beperkt bediend en alleen op weekdagen (vaak zelfs alleen op schooldagen).
Aard van de wegen: echt vlak is het nergens (hoogstens vals plat), maar echt heel steil wordt het ook nooit; zowat de volledige route bestaat uit onverharde wegen en paden (waarbij ik grindwegen ook als onverhard beschouw), soms zijn de paden erg modderig en je moet zeker ook rekening houden met afgevallen takken, omgevallen/omgezaagde bomen.
Indrukken over de route/het landschap:
Ondanks de afstand kan ik de route gemakkelijk kort samenvatten. Ik wandelde de hele route door het bos/woud, meer bepaald door het Forêt d'Anlier. In dat bos zijn er wel diverse open stukken. En geregeld kwam ik beken of beekjes tegen: de Rulles, de Petit Rulles, de Ruisseau des Caves, de Wisbich en enkele – kleinere – beken waarvan de naam niet in de routebeschrijving voorkomt. 
Soms moest ik een beekje voor korte of langere tijd volgen, soms was het gewoon een kwestie van oversteken. Het bos bestaat zowel uit naald- als loofbomen. De menselijke aanwezigheid is terug te vinden in enkele verharde wegen die het bos doorkruisen, een lawaaierige kettingzaag (gelukkig op enige afstand) op een punt op de route en heel veel jachtinfrastructuur.
Conclusie:
10/10. Een toproute door een heel rustig en afwisselend woud, met zo goed als geen verharde wegen en helemaal geen bebouwing. Het kan nog in België!
Een kleine selectie uit mijn foto's: klik, klik, klik.
PS: Om een voor mij nog steeds onduidelijke reden worden zonder dat ik het wil de commentaren bij oudere posts automatisch gesloten. Ik probeer erop te letten en die sluiting telkens weer op te heffen, maar ik kijk niet dagelijks of het nog oké is ...