Op deze mooie lentezondag maakte ik een wandeling in en rond Kanne (Riemst). Ik combineerde dezelfde twee routes die ik in maart 2007 ook al eens stapte, maar nu in een andere volgorde en een van de routes ook nog in de andere richting.
Gegevens:
Afstand: 14,25 km. Als ik op de kaart de afstanden van de routes optel kom ik uit op 12,4 km. Een deel van de extra afstand is te verklaren door een redelijk korte wegvergissing door mijn onoplettendheid, de rest kan ik niet zo direct verklaren.
Bewegwijzerd? Ja, in beide richtingen. Mijn eerste route (vanaf hier route 1) is aangeduid met een groene rechthoek en de tweede (vanaf hier route 2) met een oranje +-teken. De bewegwijzering is goed tot uitstekend, alleen zijn de oranje wegwijzers hier en daar verbleekt en je moet er rekening mee houden dat ze soms deels achter de begroeiing schuil gaan. Op enkele plekken zou een extra pijltje toch niet misstaan.
"Bron": wandelkaart Kanne uit de box St.-Pietersberg Fietsen en wandelen tussen Jeker en Maas van Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren i.s.m. de diverse overheden uit de streek. Je vindt de routes ook terug op de website Wandelen in Limburg en er is ook een website over het wandelgebied - door die website kwam ik erachter dat er inmiddels een extra route is vanuit Kanne, jammer dat ik niet op voorhand gekeken heb …
Start- en eindpunt: Je kan overal starten natuurlijk, maar ik startte op het Statieplein in Kanne. Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: de naam van het plein verwijst – naar ik vermoed – naar een voormalig tramstation. Nu rijden er natuurlijk alleen maar bussen, waarbij belbus 726 de enige is die ook in het weekend rijdt, de andere bussen (18, 39,39b en 62) zijn spits- en/of schoolritten, tenminste wat de Belgische bussen betreft; de Nederlands-Limburgse vervoerder Veolia Limburg bediend de halte Kanne Plaats de hele week door met lijn 34 vanuit Maastricht (let wel: sommige vroege en late ritten rijden alleen op verzoek).
Aard van de wegen: in de vallei van de Jeker en op het plateau zo goed als vlak, daartussen soms steile beklimmingen; een mengeling van verharde en onverharde stukken, maar zeker op de oranje route overheersen de onverharde wegen en paden.
Indrukken over de route/het landschap:
Route 1 bracht me eerst door het nogal toeristische dorpscentrum van Kanne. Aan de overkant van het Albertkanaal moest ik nog even tussen de bebouwing door, maar waar ik de (kunstmatige) vallei van het Albertkanaal uit begon te klimmen, ging ik een bos in. Het is een lang, smal bos langs het diep ingegraven kanaal. Boven op de helling ging het bos nog even door, maar daarna kwam ik in het open, licht golvend, landbouwlandschap tussen Kanne, Vroenhoven en Zichen-Zussen-Bolder. Bij het natuurgebied Tiendeberg daalde ik weer af naar de vallei. Dit natuurgebied bestaat uit graslanden met hier en daar wat struikgewas en bomen. Het laatste deel van de route wandelde ik weer door de bebouwde kom van Kanne.
Ook route 2 ging eerst door het dorp waarbij ik ook de Jeker overstak. Ik kwam langs enkele mooie hoekjes van het dorp. Via een smal pad tussen de achtertuinen en de weilanden leek ik het dorp te gaan verlaten, maar dat was nog niet direct het geval. Iets voorbij een voormalige watermolen (uit de 17de eeuw – wordt thans gerenoveerd) op de Jeker, kwam ik opnieuw het dorp in. Ik passeerde o.a. een fraaie kapel (opgetrokken uit mergelblokken die vroeger in de streek ontgonnen werden en die resulteerden in diverse grotten). Niet zoveel verder stak ik de Nederlandse grens over en zo kwam ik uit bij kasteel Neercanne (of Château Neercanne zoals ze in Nederland zeggen). Dit terassenkasteel stamt grotendeels uit 1698 en huisvest een naar verluidt exclusief restaurant en er zou ook een café zijn. De route gaat over het kasteelterrein. Voorbij het kasteel ging het vrij steil omhoog een hellingbos in. Na het bos kwam ik weer tussen de velden niet zover van de rand van de Maastrichter bebouwde kom. De afdaling naar de Jekervallei ging tussen bosrand en grasland door en op de achtergrond zijn er ook nog wijngaarden. In de vallei zag ik weiland, akkers en ook wel wat bosjes. Al vlug verliet ik het dal. Ik wandelde verder door en vooral langs de rand van een hellingbos. Langs het bos zijn er de voor de streek typische kalkgraslanden, maar ik zag ook een bloemenrijke akker (echt mooi!) en de ingang van een mergelgrot. Via een mooi pad tussen de velden dat overging in een holle weg kwam ik weer in de bebouwde kom van Kanne.
Conclusie:
9/10. Dit zijn twee mooie en afwisselende routes (velden, weilanden, bosjes) met mooie uitzichten. Waarom dan geen 10? De schoonheid is toch wat te zeer seizoensafhankelijk (van het einde van de herfst tot de vroege lente is het toch wat minder), zeker route 1, en je zit toch overal vlakbij de bewoonde wereld.