De wandeling van deze keer werd er een met vertrek en aankomst in het dorp Hermeton-sur-Meuse, een deelgemeente van Hastière in de provincie Namen. De naam was alvast veelbelovend: De wilde vallei van de Hermeton.
Gegevens:
Afstand: 19,05 km. Volgens mijn "bron" zou de lange versie 18 km. zijn. Wellicht is de extra afstand deels te verklaren door GPS-afwijkingen en deels door het feit dat er soms al eens van het pad moet afgeweken worden.
Bewegwijzerd? Nee, maar de GR-route vormt op het eerste deel van de route (langs de Hermeton) wel een goede leidraad.
"Bron": website Originele wandelingen in België.
Start- en eindpunt: bij de kerk van Hermeton-sur-Meuse (Hastière, prov. Namen), bij het kruispunt van de Rue de Cumont met de Rue de la Libération. Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: op de route ligt de halte Hermeton-sur-Meuse Pont, vrij geregeld bediend door lijn 154a van de TEC.
Aard van de wegen: grotendeels heuvelachtig, zelfs waar je de vallei volgt (want af en toe is de vallei te smal) met soms zeer steile hellingen (die touwen hangen er niet voor niks) en ook enkele langere hellingen; grotendeels onverhard (deels erg modderig en zelfs als je de lange variant volgt moet je af en toe waden, zeker bij een hogere waterstand; deels rotsachtig) met toch ook enkele verharde stukken. Hou er rekening mee dat sommige paadjes nogal avontuurlijk zijn.
Indrukken over de route/het landschap:
Het eerste stukje van de route gaat door de bebouwde kom van Hermeton-sur-Meuse. Dat wordt gevolgd door een lang stuk langs de Hermeton. Het pad (hier en daar erg smal, soms glibberig en geregeld moet je over of onder gevallen bomen) loopt soms vlakbij de rivier, soms ook wat verder er vanaf. Waar het pad wat verder van de rivier loopt, zorgt dat soms voor erg steile beklimmingen (er zijn touwen aangebracht voor extra steun). Op een punt maakt de route een vrij kort (maar erg steil) zijsprongetje naar het prachtige uitzichtpunt Tienne d'Enfer. Omdat we het niet zagen zitten om op deze winterdag door de Hermeton te waden (temperatuur, vrij hoge waterstand en vrij sterke stroming) kozen we voor de lange route. Die gaat eerst nog een tijdje door de schitterende vallei. Met een lange en soms steile klim lieten we de vallei achter ons. Zo kwamen we even in een landbouwgebied (mooi uitzicht over de omgeving). 
Na een almaar steiler wordende afdaling kwamen we bij een zijbeek van de Hermeton, meet name de Ruisseau de Soumiée. Die volgden we daarna lange tijd. Wellicht is dat normaal een vrij klein, smal en ondiep beekje. Maar tijdens de dooi of na veel regen worden dergelijke beekjes soms wat breder en/of dieper. En vermits de beek enkele keren het pad kruiste zonder dat er sprake was van een beek … Met niet meer zo heel droge voeten verlieten we de mooie vallei. Een lange klim bracht ons weer in landbouwgebied, met weer een prachtig uitzicht (alhoewel, de kerncentrale van het Franse Chooz was ook zichtbaar). Na het landbouwgebied volgde weer bos, we stapten over een bosweg die evolueerde van vrij gewoon naar echt heel mooi (alleen jammer van de elektriciteitspalen). Het allerlaatste stukje ging weer door de bebouwde kom.
Conclusie:
10/10. Dit is een toproute. Toch twee minpunten: wildcrossers en zelfs op de meest afgelegen plekken lag zwerfvuil.