De Gaume is een van de mooiste streken van het land, maar door de afstand kom ik er niet zo vaak. Vandaag was een van die weinige keren. Ik koos twee wandelroutes in en rond Florenville, met name route nr. 42 Bois de Florenville en nr. 41 Chameleux.
Gegevens:
Afstand: 18,6 km. Route 42 zou 10 km. zijn en nr. 41 zou 9 km. moeten zijn. Wie goed kan tellen komt dan aan 19 km., maar ik heb een kort stukje afgesneden en het kan zijn dat de op de kaart vermelde afstand wat afgerond is.
Bewegwijzerd? Ja, route 42 met een rode (rechthoekige) driehoek en het cijfer 42; route 41 met een blauwe (rechthoekige) driehoek en het cijfer 41. De bewegwijzering is uitstekend, behalve langs de N85 en de N88. Bovendien is het niet echt duidelijk waar de route start – op de kaart lijkt dat in het centrum van Florenville te zijn, maar daar is er geen spoor van bewegwijzering te zien (of ik moet heel slecht gekeken hebben).
"Bron": wandelkaart Chiny-Florenville-Herbeumont van het NGI en het Maison du Tourisme du Pays de la Semois entre Ardenne et Gaume.
Start- en eindpunt: een "officieel" vertrekpunt vond ik niet. Ik startte op een parkeerterrein langs de Rue du Miroir (niet ver van de Rue d'Orval / N88). Bereikbaarheid met het openbaar vervoer: Florenville heeft een treinstation dat door de L-trein Libramont – Bertrix – Virton – Athus – Arlon bediend wordt, maar dat station ligt op enkele kilometers van het centrum. Maar er komen ook verschillende TEC-buslijnen in Florenville met de lijnen 22, 22/2, 23 (spitsritten), 24 (alleen door de week), 36 (schoolritten), 37 (niet op zon- en feestdagen), 165ab (vooral door de week en een rit in beide richtingen op zaterdag en niet op zon- en feestdagen) en 165c (alleen door de week).
Aard van de wegen: licht tot matig golvend met weinig tot geen echt vlakke stukken, maar veel vals plat en lichte hellingen; vooral op route 41 vind je veel verharde wegen, op route 42 is dat heel wat minder.
Verslag:
Ik begon op route 42 na een aanloop die me het centrum uit bracht via de N83. Daarna wandelde ik door een rustige straat tussen de laatste huizen door. Vervolgens ging het vooral tussen weides en hooiland door naar het bos, en dat bos is het Bois de Florenville. Ik stapte een lange tijd door het bos. Na enige tijd hoorde ik een heel eind naar beneden een beekje klateren. Dat beekje moet zo ongeveer op de Belgisch-Franse grens stromen, want die lag vlakbij. Na het oversteken van de N85 loopt de route nog een tijd door het bos, maar daarna kwam ik bij de bosrand. Ik wandelde een tijd tussen bos en hooiland en daarna verdween het bos. Ik kwam opnieuw bij de N85 die ik daarna tot aan het eind van de route moest volgen (in het begin met een echt smalle berm). De weg bracht me opnieuw het centrum van Florenville binnen.
Ook via de N85 stapte ik naar het begin van route 41. Het eerste stuk daarvan loopt opnieuw langs een N-weg, dit keer de N88 – hier ligt er wel een stoep. Na het verlaten van de grote weg kon ik ook al vlug de huizen achter me laten. Ik wandelde weer vooral tussen weides en hooilanden met af ten toe ook een akker. Na een tijd ging de landbougrond over in bos, maar het eerste stuk bos is in recente tijden nog kaalgeslagen, zodat het nog redelijk open was. Ik stapte geruime tijd door het bos, ook nu weer niet zo ver van de Franse grens. Het laatste stuk in het bos werd ik beloond met de steilste beklimming van beide routes. Vervolgens gaat het door landbouwgebied terug naar het centrum van Florenville.
Conclusie:
***. Ik vond het twee mooie en rustige routes, maar omdat er bij beide routes telkens een redelijk lang stuk langs een verbindingsweg zit geef ik slechts drie sterren.